China is een geweldig land, 3,5 week China veel te kort. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik vanavond wel een beetje Beijing moe ben… Is Beijing een van de grootste steden ter wereld? Met 14 miljoen mensen en een omtrek van twee keer de provincie Utrecht moet dat bijna wel. Er wordt gerocheld, geschreeuwd en voor de winkels bij Qianmen staan mensen met megafoons klanten te lokken. Ik ben die kakofonie van klanken zat! Het stinkt, en dan is dit niet eens de maand met de meeste smog. Morgen met de trein naar Mongolië, een oase van rust???
Wandelen over de Chinese muur
Wanneer je in China bent, moet je de Chinese muur zien. Genoeg muur natuurlijk, de oorspronkelijke muur was bijna 7000 km lang! Diederik en ik zijn naar de muur bij Jingaling gegaan, een km of 200 vanaf Beijing. Eerst met de bus naar Miyun, een lange rit omdat de bus continu moest stoppen om mensen in en uit te laten. En we waren al een hoop tijd verloren omdat we de vertrekplaats van de bus niet konden vinden… (Dit klinkt dom, maar iedereen die in China geweest is, kent dit probleem vast!) Naja, in Miyun staan echter voldoende minibusjes die wel als taxi willen fungeren en voor 20 euro boeken we een retourtje muur, zo’n 100 km verderop. Geen slechte deal, toch?
De eerste aanblik van de muur is gaaf. Bergen met de muur als een slang die eroverheen slingert. Hier en daar wachttorens. Kolossaal.
We klimmen tegen de berg op naar de muur, wat nou kabelbaan? En dan beginnen we aan een trekking van zo’n 4 uur naar Simantai. Het beginstuk is zwaar. De muur is niet zo breed en bovendien is dit stuk (nog) niet gerestaureerd. Veel losse stenen en uitkijken geblazen dus! Irritante verkopers helpen je daar elke paar seconden wel aan herinneren. De klim is steil, op handen en voeten gaan we omhoog. De eerste wachttoren voelt als een verlichting. Eindelijk wat schaduw, het kwik overstijgt de 35 graden. Maar de afdaling biedt geen verlichting, dit stuk muur is er nog slechter aan toe en is zo mogelijk nog steiler. Echt een ‘waar-ben-ik-aan-begonnen’ moment. (Zeker omdat mijn verstuikte enkel nog niet 100% is, ook al heb ik er in de stad geen last van.)
De trekking wordt echter minder zwaar met de tijd. Af en toe kom je andere mensen tegen, maar het is niet al te druk. Alleen blijven verkopers meelopen… Van wachttoren tot wachttoren, dan is er een wisseling van de wacht. Sommige vallen je niet al te lastig, sommige wel. Maar ze wijzen continu de weg, wat best handig is, want sommige stukken muur zijn onbegaanbaar en dan kun je beter het hazenpaadje langs de muur nemen.
Pas na een paar uur begin je de muur echt te waarderen. Zo lang lopen en klauteren over iets wat ooit door mensenhanden gebouwd is… Great! (Heet het daarom de ‘Great Wall’ in het Engels???)
Wanneer we Simantai naderen, neemt de staat van de muur toe. Grappig om een stukje gerestaureerde muur te zien, maar ook een beetje nep. Zeker met de bijbehorende kabelbaan, het paragliden, de bootjes, het meer enzovoorts. En als klap op de vuurpijl moet je extra betalen om de kabelbrug op te mogen, die we moet nemen om het terrein te verlaten (of je moet bijna 4 uur teruglopen). Ruikt naar chantage! Slimme lui, die Chinezen.
Zomerpaleis van Beijing
Misschien waren mijn verwachtingen te hoog, misschien moet ik alle steigers de schuld geven die Beijing klaar maken voor de Olympische Spelen in 2008, maar het zomerpaleis viel me enigszins tegen. De ligging op de heuvel is leuk, net als de uitzicht over de stad en het Kunming Lake, het park is wederom goed onderhouden, maar veel vertrekken en tempels zijn gesloten. En hoewel alle buitenkanten zeker wel bijzonder zijn met alle ornamenten en drakenkoppen, is het het niet niet helemaal voor mij. Jammer dan.
De Verboden Stad
De Verboden Stad is groooooooot! Een wirwar van smalle steegjes, poortjes, pleintjes en vele vertrekken bijna zonder uitzondering als mini-museum fungeren. Porselein, stempels, beelden, je kan het zo gek niet bedenken. Heerlijk om hier een middagje te dwalen en alles te ontdekken, er is zoveel te zien. En dan kopen we niet eens extra tickets om dingen als het klokken en horloge museum te bezoeken…
Een aantal gebouwen is al in gereedheid gebracht voor 2008, de verf ziet er fleurig uit. Net een beetje te fel naar mijn mening. Andere gebouwen worden ter plekke geschilderd of staan wederom in de steigers. Maar sommige gebouwen hebben nog hun ‘originele’ flets rode kleur en de ‘authentieke’ schilderingen op de houten balken onder het dak. Wou dat het zo kon blijven…. Maar ja, dat is wellicht mooi voor buitenlandse toeristen, maar niet voor de Chinese bezoekers. En die zijn in de meerderheid.
Plein van de Hemelse Vrede
Het grootste plein ter wereld, een ode aan Mao. Zijn mausoleum staat hier ook, maar ik ga geen uren in de rij staan om een blik op de dode leider te werpen. Zijn afbeelding is genoeg voor mij, zeker in combinatie met de vele horloges met de afbeelding van een zwaaiende Mao en het ‘rode boekje’ wat overal te koop is.
Nee, Tiananmen Square (zoals het hier heet) is een rare en bijzondere gewaarwording. Bekend van televisie en de studentenopstanden in 1989. Drukte van verkopers, maar die vallen enigszins in het niets op het grote plein. Net als de vele toeristen. Een groot stuk grauw beton, al zijn er vlakbij het paleis wat vlaktes met kunstgras in het kader van meer groen in Beijing. En er is een hoop rood: al die Chinese vlaggetjes overal… Een zuil ter ere van de gevallenen. Het parlement. ’s Lands trots?
Hutongs in Bejing
Ook de beroemde achterafstraatjes van Beijing moeten er aan geloven, ook deze moeten gesaneerd worden lijkt het wel. Volgens de Lonely Planet het originele Beijing, wat echter wordt weggestopt achter grote muren met afbeeldingen van tempels en zo. Fietstaxi’s proberen desperaat toertjes te sluiten. Maar toch is het grappig om een van de wijken in te lopen. Te kijken naar het leven daar, waar het ook druk is, maar op een andere manier. Naar de kleine winkeltjes, de fietsen en de wapperende was. Hoe lang nog?
Tip: breng ook een bezoek aan Shanghai. of boek een georganiseerde reis naar China.
