Afscheid nemen hoort bij reizen. In Sapa neem ik afscheid van Vietnam én van Zuidoost-Azië. Vanuit Sapa neem ik de trein naar huis. Maar eerst maak ik nog een aantal mooie trekkings door het noorden van Vietnam!
Sapa: mijn laatste stop in Zuidoost-Azië
Oeps, dit is alweer mijn laatste blog vanuit Vietnam. Erger nog, dit is mijn laatste blog vanuit vanuit Zuidoost-Azie. Na bijna een half jaar hier op pad te zijn geweest, steek ik morgen de grens met China over. Het voelt als het afsluiten van een hoofdstuk. Ik sluit het hoofdstuk ‘Zuidoost-Azië’ van mijn lange reis af, en ik begin met het hoofdstuk ‘de trein naar huis‘. In dit hoofdstuk zal ik via China en Mongolië langzaam naar Europa en uiteindelijk naar Nederland reizen.
Ik zal Zuidoost-Azië missen. Ik zal snel terugkeren naar Zuidoost-Azië. Dit jaar nog!
Met de nachttrein naar Sapa
Ik reis met de nachttrein van Hanoi naar Sapa. De trein is langzamer dan de bus, maar ik vind de trein fijner. In de trein kan je slapen: zeker een soft-sleeper is heel comfortabel. Ik moet nog een beetje wennen aan slapen in de trein (komt vast goed) en duik eenmaal in Sapa toch nog even mijn bedje in.
In de wolken
Sapa en omgeving zijn prachtig! Mooie bergen met daarop uitgestrekte rijstterrassen en velden met verschillende groenten. Het uitzicht is adembenemend. En zowaar, net als ik Halong Bay heb ik ook hier het geluk dat het overwegend zonnig is en niet al te nevelig (soms een heel klein beetje, met name in de ochtend). Ik geniet volop.
Alleen ’s avonds is het koud! Maar een dikke deken, een lange broek en een jasje (plus sjaal) doen wonderen.
In Sapa is een kleurrijke markt met allerlei handwerkproducten van de verschillende bergvolkeren uit de omgeving. Het is jammer dat ik in mijn tas écht geen ruimte heb voor souvenirs, zeker niet meer nadat ik in Hoi An nieuwe kleren heb laten maken.
Behalve handwerk is er natuurlijk ook het gebruikelijke assortiment aan groente, fruit en vlees te vinden. De vleesafdeling vind ik toch meestal wel enigszins onsmakelijk, ongekoeld vlees, massa’s vliegen (ik weet best dat dit het vlees is wat ik in de avond eet…) en ter afwisseling lag er ook een in moten gehakte hond (ik hoop dat dit niet het vlees ik wat ik ’s avonds eet…).
Een korte trekking naar Cat-Cat
Niet ver van Sapa ligt Cat-Cat, een cultureel dorpje. De weg er naar toe is een leuke wandeling, die gelukkig niet al te zwaar is. Ideaal wanneer je net uit een nachttrein komt rollen. De weg kronkelt door de rijstterrassen waar vele mensen hard aan het werk zijn, ik waan me weer even op Bali. (Of zoals ik op het moment zelf zei: ik voel me hier helemaal thuis :))
Trekking naar Ta Phan en de Hill Tribes
Ik heb de smaak te pakken, en ik besluit naar Ta Phan te trekken. Ta Phan is een klein dorp, net verder weg.
Hoewel je voor dit dorp entree moet betalen (15.000 VND), lijkt het minder toeristisch dan Cat-Cat. LIJKT. De meeste toeristen schijnen met bussen tegelijk te komen. Mijn reisgenoot en ik vallen op. Wij zijn twee ‘verdwaalde’ losse reizigers zonder bus en zonder reisleider, dat is raar. De inwoners van het dorp hebben gelijk respect voor ons.
Ik heb niet echt het idee dat ik een prestatie geleverd heb. Ik bedoel, het gaat om een wandeling van een km of 15…
Wanneer we even genieten van een blikje cola (soms moet dat gewoon), komen de locals gezellig naast ons zitten om een praatje te maken. De tassen met handwerk staan er wel, maar men probeert niet overdreven hard iets te verkopen en het is gewoon gezellig.
Vervolgens lopen we nog even naar de grot van het dorp, begeleid door een aantal Hmong-vrouwen. Eentje heeft besloten dat ze mijn zusje is (omdat we even oud zijn). Prima, ik heb nooit een zus gehad. Ze neemt me bij de hand en laat deze de rest van de tijd niet meer los.
Na het bezoek aan de grotten in Halong Bay valt deze grot een beetje tegen.
Ik loop met mijn nieuwe zusje terug naar het dorp, en intussen praten we vrolijk verder over koetjes en kalfjes. En over varkentjes en de rest van de veestapel, welke ik overduidelijk niet heb 🙂
Voordat we op de motorbike terug naar Sapa stappen, kopen we dan toch maar iets kleins. Natuurlijk voor een speciale prijs, ik laat me niet afzetten door mijn zusje.
Bac Ha Sunday Market
En zoals bijna iedereen die een weekend in Sapa doorbrengt, heb ook ik een bezoek gebracht aan de Bac Ha Sunday Market. Een prachtige markt met vele kleurrijke, etnische minderheden. Ik vind het zo bijzonder om te zien dat elk bergvolk zijn eigen karakteristieke stijl en outfit heeft!
De markt kent een grote handwerksectie voor de toeristen, maar er is ook een sectie met levensmiddelen en vee zoals een markt dat hoort te hebben.
Na het bezoek aan de markt hebben we nog een kleine trekking gemaakt naar een minderhedendorpje. Zat dat in de planning? Omdat ik tijdens de trekking van de vorige dag voor het eerst sinds maanden schoenen aan had, heb ik nu een paar blaren op mijn voet. Dat loopt niet echt lekker… Maar gelukkig draag ik mijn oude en vertrouwde teenslippers weer en kom ik redelijk vooruit. De wandeling is zeker mooi en voert zandpaden, bergen, rijstvelden, mais, mensen met vee en kinderen.
Dit was een mooie laatste dag in Zuidoost-Azië.
